Het Rover P5 model is bekend geworden als de Poor man's Rolls. Het was een klassieke degelijke auto die als concurrent van onder meer de Jaguar Mk serie werd verkocht. Door de hoge kwaliteit scoorde het model goed in Engelse regeringskringen als dienstauto.

Er waren twee modellen P5: de Saloon en de Coupé (vanaf de Mk II serie in 1963). Bovendien waren er twee motorvarianten leverbaar, de 3 Litre werd geleverd van 1959 tot 1967 en de 3.5 Litre van 1967 tot 1973. De 3 Litre was voorzien van een 3 liter zescilinder kopklepmotor. De 3.5 Litre (ook wel: P5B) werd aangedreven door de in 1967 van Buick gekochte 3,5 liter-V8-motor. Er werden ook enkele exemplaren geleverd met de oudere 2,4 en 2,6 liter zescilinder motoren. De 2,4 litermotor is alleen geleverd in Oostenrijk, de 2,6 litermotor is geleverd in Frankrijk en Nigeria.

De P5 werd ontworpen door David Bache, die enkele klassiek stijlelementen van voor de Tweede Wereldoorlog herintroduceerde.

Bijzonder, of misschien bizar gezien het type auto, was dat door de P5 en P5B in diverse rallys (bijvoorbeeld de Oost-Afrikaanse Safari rally) enkele sportieve prestaties van formaat werden neergezet. De kwaliteit was belangrijker dan de prestaties van de klassieke motorblokken.

In de film Turks Fruit (film) is een spectaculaire crash van een P5 te zien

The Mark III was presented at the London Motor Show in October 1965,[3] described at the time as "even more luxuriously trimmed and furnished". It was again available in two 4-door body styles, coupé and saloon. The Mark III used the same engine as its predecessor, but it now produced 134 horsepower (100 kW). Externally it could be distinguished by the full-length trim strip along the body and Mark III badging; internally it replaced the rear bench seat with two individually moulded rear seats, making it more comfortable to ride in for four occupants but less so for five.

A total of 3919 saloons and 2501 coupés had been sold by the time production ended in 1967.