De admiraalvlinder is een van de meest voorkomende vlinders in België en Nederland. In Noord-Europa is het een van de laatste vlinders die gezien kan worden vooraleer de winter begint. In het zuiden vliegt de vlinder ook op zonnige winterdagen.
Met een spanwijdte van 5 tot 6 cm is het een vrij grote en opvallende vlinder. Daarenboven is de atalanta gemakkelijk te herkennen. Het is een zwarte vlinder met twee schuine rode banden op zijn vleugels en bovenaan wat witte vlekken en wat blauwe stippen aan de vleugelrand. Wanneer de atalanta zijn vleugels dichtklapt is hij veel discreter: de onderkant van zijn vleugels is grijs-bruin, maar je kunt nog altijd de rode band en de witte vlekken van zijn achtervleugel zien.

Ze leven vooral van nectar, maar ook wel van boomsappen en rottend fruit. Nectarplanten zijn verscheiden, zoals bloeiende liguster en klimop, Buddleja, hemelsleutel, enzovoorts. De nectar likken ze op met hun lange roltong die normaal opgerold is.

De brandnetels (in het bijzonder de grote brandnetel, dienen als waardplanten om er de groene eieren op de onderzijde van de bladeren af te zetten. De tot 4cm lange rupsen zullen zich dan voeden met de brandnetelbladeren om zich na een maand te verpoppen. Ze blijven gedurende 15 tot 20 dagen in de pop om er daarna als zeer mooi gekleurde vlinder uit te kruipen.

De atalanta is een trekvlinder. Vooral in de Pyreneeën sneuvelen er velen, zowel op de heen- als op de terugweg. Het vliegen tijdens het trekken gebeurt soms op grote hoogte door gebruik te maken van noorderwind. Zo hebben de vlinders ongeveer vijf weken nodig om van Finland naar de Middellandse Zee te vliegen en soms 's nachts .

De vlinder staat op postzegels uit 1964 van de DDR en uit 1993 van de Faeröer en België.