De gewone berenklauw (Heracleum sphondylium) behoort tot de schermbloemenfamilie (Umbelliferae of Apiaceae). De plant komt van nature voor in Europa.

Wie denkt aan deze plant denkt meestal aan de Reuzenberenklauw. Dat is deze dus niet. Alhoewel de giftige/huidirriterende eigenschappen wel aanwezig zijn door de grote hoeveelheid Furanocoumarines in de plant. Verder lijken veel Schermbloemigen (Apiaceae of Umbelliferae: beide wetenschappelijke namen zijn toegestaan) op elkaar dus een goede flora is zeker handig.

Het is een 90-150 cm hoge (met uitschieters tot twee meter), vaste plant, die veel langs dijken en wegen en in hooilanden voorkomt. De plant is ruw behaard en heeft drievoudig gevind tot vinspletige bladeren. De stengel is kantig en gegroefd. De gewone berenklauw bloeit van juni tot oktober met witte bloemen in veelstralige schermen. Het onderstandige vruchtbeginsel is tweehokkig met twee stijlen. De stijlen hebben een kussentje aan de voet. De gevleugelde vrucht is een tweedelige splitvrucht met eenzadige deelvruchtjes.

De gewone berenklauw komt vooral voor op stikstofrijke, vochtige grond zowel in de volle zon als in halfschaduw. De plant groeit op grasland, bosschages, in bossen en in onkruidvegetaties.

Berenklauw is zeer aantrekkelijk voor insecten; op de bladeren hebben biologen meer dan 160 soorten insecten zoals kevertjes en vliegjes aangetroffen.

In Rusland, Estland, Letland en Litouwen worden de stengels in de zon te drogen gelegd. Op de stengel vormen zich dan zoete, witte kristallen. De 15-20 cm lange, jonge stengels kunnen gegeten worden en smaken naar een combinatie van zoete komkommer, kokosnoot en mandarijntjes. De stengels moeten geplukt worden voordat het blad zich gaat ontvouwen. Oudere stengels kunnen geschild gegeten worden. Bij het schillen moet dan wel handschoenen gedragen worden om huidirritatie te voorkomen. De grote, aromatische bloemknoppen zijn van mei tot augustus rauw te gebruiken in salades. De zaden van de kleine of gewone berenklauw zijn ook te gebruiken. De smaak is enigszins vergelijkbaar met die van kardemom: bergamot, citroen en kamfer. Te gebruiken bij koken maar ook gemalen in salades.

De plant wordt ook wel Onweerbloem genoemd. Als gesproken wordt over de berenklauw wordt vaak gedoeld op de invasieve exoot, de reuzenberenklauw (Heracleum mantegazzianum), waarvan het sap nadelige gevolgen kan hebben als het op de huid komt.

Gewoon wil zeggen dat deze plant veel voor komt en als onderscheid van de Reuzenberenklauw.

Er zijn twee verklaringen voor klauw:
# De zaden van de Bereklauw hebben bij elkaar de vorm van een klauw.
#Deze plant heeft zijn naam gekregen vanwege de grote, ruig behaarde, bladeren die men met de klauw van een beer vergeleek.

Heracleum is genoemd naar de god Heracles of Hercules, vanwege de grootte van de plant en de grote geneeskracht, die men haar toeschreef. Sphondylium betekent wervel (in dit geval de opgeblazen stengelknoop). Sibericum verwijst naar Siberië.

Het woord Heracleum komt van de Griekse halfgod Heracles/Hercules. Het mag met recht een geslacht met krachtpatsers onder de planten genoemd worden. Ruw behaard, grof door grote kroezige bladsegmenten en de buikige bladscheden, soms manshoog met wijd uitdijende stengels.

Sphondylium (Grieks) betekent "wervel". Dit slaat op de buitenste buikige bladscheden of dat de stengel van de bloeiwijze zo sterk is als een ruggengraat en is een verwijzing naar het feit dat de plant zo mooi kaarsrecht groeit..